TANGÍBIL, -Ă adj. Care poate fi perceput prin pipăit, prin atingere; pipăibil; (fig.) real, evident. [Cf. fr. tangible, lat. tangibilis]. adjectivtangibil
TANGÍBIL, -Ă adj. 1. care poate fi perceput prin pipăit, prin atingere; pipăibil. 2. (fig.) real, evident, manifest. (< fr. tangible, lat. tangibilis) adjectivtangibil
*tangíbil, -ă adj. (lat. tangibilis. V. tactil). Care se poate atinge. adjectivtangibil
tangíbil adj. m., pl. tangíbili; f. tangíbilă, pl. tangíbile adjectivtangibil
tangibil a. ce poate fi atins. adjectivtangibil
TANGÍBIL, -Ă, tangibili, -e, adj. Care se poate percepe prin atingere, care are un aspect concret; fig. real, evident. – Din fr. tangible. adjectivtangibil
tangibil adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | tangibil | tangibilul | tangibilă | tangibila |
plural | tangibili | tangibilii | tangibile | tangibilele | |
genitiv-dativ | singular | tangibil | tangibilului | tangibile | tangibilei |
plural | tangibili | tangibililor | tangibile | tangibilelor |