tanduríu (înv.) adj. m., f. tanduríe; pl. m. și f. tanduríi adjectivtanduriu
tanduriu adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | tanduriu | tanduriul | tandurie | tanduria |
plural | tandurii | tanduriii | tandurii | tanduriile | |
genitiv-dativ | singular | tanduriu | tanduriului | tandurii | tanduriei |
plural | tandurii | tanduriilor | tandurii | tanduriilor |