tahmín s. n. – Socoteală, deviz. – Mr. tahmine. Tc. (arab.) tahmin (Șeineanu, III, 116), cf. alb., bg. tahmin. Sec. XIX, înv. substantiv neutrutahmin
tahmín n., pl. urĭ (turc. tahmin, prețuire). Vechĭ. Aproximațiune: socoteală cu tahmin (Flm.). substantiv neutrutahmin
tahmín (înv.) s. n., pl. tahmínuri substantiv neutrutahmin
tahmin n. aproximațiune: să vă fac o socoteală cu tahmin FIL. [Turc. TAHMIN, prețuire]. substantiv neutrutahmin
TAHMÍN, tahminuri, s. n. (înv.) Socoteală, deviz aproximativ; p. ext. aproximație. – Din tc. tahmin. substantiv neutrutahmin
tahmin substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tahmin | tahminul |
plural | tahminuri | tahminurile | |
genitiv-dativ | singular | tahmin | tahminului |
plural | tahminuri | tahminurilor |