TABUÍSM s. n. caracter de tabu, interdicție bazată pe tabu. (< tabui + -ism) substantiv neutrutabuism
tabuism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tabuism | tabuismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | tabuism | tabuismului |
plural | — | — |