tabacioc s. invar. (pop.) tutun substantiv neutrutabacioc
tabacĭóc n., pl. oace (rus. tabačok, dim. d. tabák). Est. Fam. O leacă [!] de tabac: ĭa să trag un tabacĭoc ! substantiv neutrutabacĭoc
tabacióc (reg.) s. n. substantiv neutrutabacioc
TABACIÓC s. n. (Reg.) Tutun. – Din ucr., rus. tabaciok. substantiv neutrutabacioc
tabacioc substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tabacioc | tabaciocul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | tabacioc | tabaciocului |
plural | — | — |