săiástră (săiástre), s. f. – (Maram.) Zînă. Origine necunoscută. După Diculescu, Elementele, 475, de la măiastră contaminat cu gr. σεβαστός „sfînt”. Cf. săi. substantiv femininsăiastră
săiastră | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | săiastră | săiastra |
plural | săiastre | săiastrele | |
genitiv-dativ | singular | săiastre | săiastrei |
plural | săiastre | săiastrelor |