SVENTÚRĂ, sventuri, s. f. (Înv.) Întâmplare nenorocită; nenorocire. – It. sventura. substantiv femininsventură
sventură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | sventură | sventura |
plural | sventuri | sventurile | |
genitiv-dativ | singular | sventuri | sventurii |
plural | sventuri | sventurilor |