SUTURÁRE s.f. Acțiunea de a sutura și rezultatul ei; sutură. [< sutura]. substantiv femininsuturare
SUTURÁ, suturez, vb. I. Tranz. (Med.) A face o sutură (2). – Din fr. suturer. verb tranzitivsutura
SUTURÁ vb. I. tr. A face o sutură (1). [< fr. suturer]. verb tranzitivsutura
SUTURÁ vb. tr. a face o sutură (1). (< fr. suturer) verb tranzitivsutura
suturá (a ~) vb., ind. prez. 3 sutureáză verb tranzitivsutura
SUTURÁ, suturez, vb. I. Tranz. (Med.) A face o sutură (2). – Din fr. suturer. verb tranzitivsutura
suturare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | suturare | suturarea |
plural | suturări | suturările | |
genitiv-dativ | singular | suturări | suturării |
plural | suturări | suturărilor |