SUPRACONDUCTIBILITÁTE s. f. (Fiz.) Stare a unor substanțe la temperaturi în apropiere de zero absolut și la intensități de câmp magnetic foarte mici, în care rezistivitatea lor electrică devine practic nulă; supraconducție. – Din fr. supraconductibilité. substantiv femininsupraconductibilitate
SUPRACONDUCTIBILITÁTE s.f. (Fiz.) Proprietate a unor metale sau aliaje aflate la temperaturi foarte scăzute de a-și pierde rezistența electrică; supraconducție. [Cf. fr. supraconductibilité]. substantiv femininsupraconductibilitate
SUPRACONDUCTIBILITÁTE s. f. proprietate a unor metale sau aliaje la temperaturi foarte scăzute de a-și pierde rezistența electrică; supraconductivitate, supraconducție. (< fr. supraconductibilité) substantiv femininsupraconductibilitate
supraconductibilitáte (su-pra-) s. f., g.-d. art. supraconductibilitắții substantiv femininsupraconductibilitate
SUPRACONDUCTIBILITÁTE s. f. (Fiz.) Stare a unor substanțe la temperaturi în apropiere de zero absolut și la intensități de câmp magnetic foarte mici, în care rezistivitatea lor electrică devine practic nulă; supraconducție. – Din fr. supraconductibilité. substantiv femininsupraconductibilitate
supraconductibilitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | supraconductibilitate | supraconductibilitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | supraconductibilități | supraconductibilității |
plural | — | — |