SUPLETIVÍSM s. n. (Gram.) Calitatea de a fi supletiv (1). – Din fr. supplétivisme. substantiv neutrusupletivism
SUPLETIVÍSM s. n. calitatea de a fi supletiv (1). (< fr. suplétivisme) substantiv neutrusupletivism
SUPLETIVÍSM s. n. (Gram.) Calitatea de a fi supletiv (1). – Din fr. supplétivisme. substantiv neutrusupletivism
supletivism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | supletivism | supletivismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | supletivism | supletivismului |
plural | — | — |