SUBIECTIVITÁTE s. f. Însușirea de a fi subiectiv (2); atitudine subiectivă, părtinitoare față de cineva sau de ceva; subiectivism (2). – Subiectiv + suf. -itate (după fr. subjectivité). substantiv femininsubiectivitate
SUBIECTIVITÁTE s.f. 1. Caracterul a ceea ce este subiectiv; atitudine subiectivă. 2. (Fil.) Însușirea de a fi subiectiv; tot ceea ce aparține subiectului. [Pron. -bi-ec-. / cf. fr. subjectivité]. substantiv femininsubiectivitate
SUBIECTIVITÁTE s. f. 1. atitudine subiectivă (3). 2. (fil.) caracter subiectiv (1); totalitatea fenomenelor psihice. 3. tot ceea ce aparține subiectului (II, 1). (< fr. subjectivité) substantiv femininsubiectivitate
!subiectivitáte (-biec-) s. f., g.-d. art. subiectivitắții substantiv femininsubiectivitate
subiectivitate f. calitatea celor subiective: subiectivitatea poetului. substantiv femininsubiectivitate
*subĭectivitáte f. (d. subĭectiv). Calitatea de a fi subiectiv: subĭectivitatea artiștilor. substantiv femininsubĭectivitate
SUBIECTIVITÁTE s. f. Însușirea de a fi subiectiv (2); atitudine subiectivă, părtinitoare față de cineva sau de ceva; subiectivism (2). – Subiectiv + suf. -itate (după fr. subjectivité). substantiv femininsubiectivitate
subiectivitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | subiectivitate | subiectivitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | subiectivități | subiectivității |
plural | — | — |