sturlubát, -átic și (Cov.) tulburátic, -ă adj. (d. tulburat). Est. Nebunatic, zvăpăĭat spulberat: copiiĭ sturlubaticĭ. – Și sturluĭbát (Munt.), sturluĭbatic și struluĭbátic. adjectivsturlubat
!sturlubátic/șturlubátic (pop.) adj. m., pl. sturlubatici/ șturlubátici; f. sturlubátică/șturlubátică, pl. sturlubátice/ șturlubátice adjectivsturlubatic
STURLUBÁTIC, -Ă, sturlubatici, -ce, adj. (Pop.) Nebunatic, neastâmpărat, zvăpăiat. [Var.: (reg.) sturluibátec, -ă, sturlubátec, -ă, sturluibátic, -ă, șturlubátic, -ă adj.] – Sturluibat + suf. -ic. adjectivsturlubatic
șturlubátic v. sturlubátic adjectivșturlubatic
!sturlubátic/șturlubátic (pop.) adj. m., pl. sturlubatici/ șturlubátici; f. sturlubátică/șturlubátică, pl. sturlubátice/ șturlubátice adjectivsturlubatic
ȘTURLUBÁTIC, -Ă adj. v. sturlubatic. adjectivșturlubatic
sturlubatic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | sturlubatic | sturlubaticul | sturlubatică | sturlubatica |
plural | sturlubatici | sturlubaticii | sturlubatice | sturlubaticele | |
genitiv-dativ | singular | sturlubatic | sturlubaticului | sturlubatice | sturlubaticei |
plural | sturlubatici | sturlubaticilor | sturlubatice | sturlubaticelor |