STRĂLUMINÁ, străluminez, vb. I. Intranz. și tranz. (Rar) A lumina puternic. – Stră- + lumina. verb tranzitivstrălumina
STRĂLUMINÁ, străluminez, vb. I. Intranz. și tranz. (Rar) A lumina puternic. – Pref. stră- + lumina. verb tranzitivstrălumina
străluminéz v. tr. L. V. Luminez tare. V. intr. Strălucesc tare. verb tranzitivstrăluminez
strălumină | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | strălumină | strălumina |
plural | strălumini | străluminile | |
genitiv-dativ | singular | strălumini | străluminii |
plural | strălumini | străluminilor |