STRĂFIGÁ1, străfíg, vb. I. Tranz. (Reg.) A străpunge. – Din stră- + [în]fige. adjectivstrăfiga
STRĂFIGÁ2, străfíg, vb. I. (Reg.) 1. Intranz. A strănuta. 2. Intranz. (Despre cai) A sforăi, a necheza. 3. Tranz. A scuipa. adjectivstrăfiga
străfíg, a -á v. intr. (stră- și fig de orig. neșt. dar latină). Mold. (Șez. 32.76) Olt. Ban. Strănut. V. tr. Arunc ceĭa ce era aproape să’nghit. – Și -idá, -itá și -iá. verb tranzitivstrăfig
STRĂFIGÁ1, străfíg, vb. I. Tranz. (Reg.) A străpunge. – Din stră- + [în]fige. verb tranzitivstrăfiga
STRĂFIGÁ2, străfíg, vb. I. (Reg.) 1. Intranz. A strănuta. 2. Intranz. (Despre cai) A sforăi, a necheza. 3. Tranz. A scuipa. verb tranzitivstrăfiga
străfigat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | străfigat | străfigatul | străfigată | străfigata |
plural | străfigați | străfigații | străfigate | străfigatele | |
genitiv-dativ | singular | străfigat | străfigatului | străfigate | străfigatei |
plural | străfigați | străfigaților | străfigate | străfigatelor |