STRÂNSĂTÚRĂ, strânsături, s. f. (Reg.) 1. Strângere. 2. Strânsură (I 1). – Strâns2 + suf. -ătură. substantiv femininstrânsătură
strînsătúră f., pl. ĭ. Strîngere (de ex. în brațe). Felu de a strlnge. Lucrurĭ strînse. Cîrcel, colică. substantiv femininstrînsătură
STRÂNSĂTÚRĂ, strânsături, s. f. (Reg.) 1. Strângere. 2. Strânsură (I 1). – Strâns2 + suf. -ătură. substantiv femininstrânsătură
strânsătură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | strânsătură | strânsătura |
plural | strânsături | strânsăturile | |
genitiv-dativ | singular | strânsături | strânsăturii |
plural | strânsături | strânsăturilor |