STRÂMTOREÁLĂ, strâmtoreli, s. f. (Înv.) Strâmtoare. – Din strâmtori + suf. -eală. substantiv femininstrâmtoreală
strâmtoreală | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | strâmtoreală | strâmtoreala |
plural | strâmtoreli | strâmtorelile | |
genitiv-dativ | singular | strâmtoreli | strâmtorelii |
plural | strâmtoreli | strâmtorelilor |