STRUGÁR s. m. v. strungar1. substantiv masculinstrugar
strugár m. (d. strug, ca și sîrb. bg. strugar). Est. Acela care lucrează cu strugu. – În vest strungar. substantiv masculinstrugar
STRUGÁR s. m. v strungar1. substantiv masculinstrugar
strugar substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | strugar | strugarul |
plural | strugari | strugarii | |
genitiv-dativ | singular | strugar | strugarului |
plural | strugari | strugarilor |