STRIMT, -Ă adj. v. strâmt. adjectivstrimt
strîmt (est) și strimt (vest), -ă adj. (lat *strĭnctus, din strĭctus [part. d. stringere, a strînge], ca mrom. umtu față de unt, uns; it. stretto, pv. esțrech, fr. étroit, sp. estrecho, pg. estreito). îngust, nu larg: stradă strîmtă, ghete strîmte. Inimă saŭ minte strîmtă, incapabilă de ideĭ marĭ. – În Serbia strîmpt. adjectivstrîmt
STRIMT, -Ă adj. v. strâmt. adjectivstrimt
strimt adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | strimt | strimtul | strimtă | strimta |
plural | strimți | strimții | strimte | strimtele | |
genitiv-dativ | singular | strimt | strimtului | strimte | strimtei |
plural | strimți | strimților | strimte | strimtelor |