STAL s.n. Scaun, loc separat și numerotat într-o sală de teatru (la parter); (p. ext.) parte a sălii unde sunt plasate aceste scaune. [< fr. stalle]. substantiv neutru stal
STAL s. n. scaun, loc separat și numerotat într-o sală de teatru (la parter); (p. ext.) parte a sălii unde sunt plasate aceste scaune. (< fr. stalle) substantiv neutru stal
STAL, staluri, s. n. Scaun numerotat situat la parterul unei săli de spectacole, în spatele fotoliilor; p. ext. parte a sălii de spectacole unde se găsesc astfel de scaune. – Din fr. stalle. substantiv neutru stal
stal s. n., pl. stáluri substantiv neutru stal
*stal n., pl. urĭ (fr. stalle, it. stallo, d. germ. stalt, grajd, loc, derivat d. stellen, a așeza. V. etalej, stelaj, pĭedestal). Scaun separat și numerotat în parteru unuĭ teatru. substantiv neutru stal
STAL, staluri, s. n. Scaun numerotat situat la parterul unei săli de spectacole, în spatele fotoliilor; p. ext. parte a sălii de spectacole unde se găsesc astfel de scaune. – Din fr. stalle. substantiv neutru stal
stal substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | stal | stalul |
plural | staluri | stalurile | |
genitiv-dativ | singular | stal | stalului |
plural | staluri | stalurilor |