SPORÁNGE s.m. Organ în interiorul căruia se formează sporii la plantele criptogame. [Pl. invar. / < fr. sporange, cf. gr. spora – sămânță, angeion – vas]. substantiv masculinsporange
SPORÁNGE s. m. organ în formă de sac în care se formează și se dezvoltă sporii la plantele criptogame. (< fr. sporange) substantiv masculinsporange
sporánge s. m., pl. sporángi substantiv masculinsporange
SPORÁNGE, sporangi, s. m. Organ în formă de săculeț în care se dezvoltă sporii1 la plantele criptogame. – Din fr. sporange. substantiv masculinsporange
sporánge s. n., pl. sporange substantiv neutrusporange
sporange substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | sporange | sporangele |
plural | sporange | sporangele | |
genitiv-dativ | singular | sporange | sporangelui |
plural | sporange | sporangelor |
sporange substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | sporange | sporangele |
plural | sporange | sporangele | |
genitiv-dativ | singular | sporange | sporangelui |
plural | sporange | sporangelor |