SPINUÍ, spinuiesc, vb. IV. Tranz. (Pop.) A îngrădi cu un gard de spini. – Din spin. adjectivspinui
SPINUÍ, spinuiesc, vb. IV. Tranz. (Pop.) A îngrădi cu un gard de spini. – Din spin. verb tranzitivspinui
spinuit | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | spinuit | spinuitul | spinuită | spinuita |
plural | spinuiți | spinuiții | spinuite | spinuitele | |
genitiv-dativ | singular | spinuit | spinuitului | spinuite | spinuitei |
plural | spinuiți | spinuiților | spinuite | spinuitelor |