SPICUIÁLĂ, spicuieli, s. f. Spicuire. – Spicui + suf. -eală. substantiv femininspicuială
SPICUIÁLĂ, spicuieli, s. f. (Rar) Spicuire. – Spicui + suf. -eală. substantiv femininspicuială
spicuială | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | spicuială | spicuiala |
plural | spicuieli | spicuielile | |
genitiv-dativ | singular | spicuieli | spicuielii |
plural | spicuieli | spicuielilor |