SOLVÍT, -Ă, solviți, -te, adj. Dizolvat. – V. solvi. adjectivsolvit
SOLVÍ, solv, vb. IV. Tranz. și refl. A (se) dizolva. [Prez. ind. și: solvésc] – Din lat. solvere. verb tranzitivsolvi
SOLVÍ vb. IV. tr., refl. A (se) dizolva. [P.i. solv. / < lat. solvere]. verb tranzitivsolvi
SOLVÍ vb. tr., refl. a (se) dizolva. (< lat. solvere) verb tranzitivsolvi
SOLVÍ, solv, vb. IV. Tranz. și refl. (înv.) A (se) dizolva. [Prez. ind. și: solvesc] – Din lat. solvere. verb tranzitivsolvi
solví (a ~) (înv.) vb., ind. prez. 3 sólvă / solvéște, imperf. 3 sg. solveá; conj. prez. 3 să sólve / să solveáscă verb tranzitivsolvi
solvit adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | solvit | solvitul | solvită | solvita |
plural | solviți | solviții | solvite | solvitele | |
genitiv-dativ | singular | solvit | solvitului | solvite | solvitei |
plural | solviți | solviților | solvite | solvitelor |