SLUJITORÍME s. f. (Colectiv) Mulțime de slujitori; totalitate a slujitorilor. – Slujitor + suf. -ime. substantiv femininslujitorime
SLUJITORÍME s. f. (Rar;, cu sens colectiv) Mulțime de slujitori; totalitate a slujitorilor. – Slujitor + suf. -ime. substantiv femininslujitorime
slujitorime substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | slujitorime | slujitorimea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | slujitorimi | slujitorimii |
plural | — | — |