SITÁV, -Ă adj. v. siteav. adjectivsitav
sitáv, -ă adj. (cp. cu bg. sipkav, rus. siplyĭ, la Rușiĭ albĭ sipávyĭ, răgușit). Munt. vest. Cu vocea stinsă, care nu poate răcni, răgușit. — Și siteáv, pl. evĭ, eve (Munt. vest. Rev. I. Crg. 9, 26, și ChN. I, 241). adjectivsitav
sitav a. răgușit: glas sitav. [Origină necunoscută]. adjectivsitav
SITÁV, -Ă adj. v. siteav. adjectivsitav
sitav adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | sitav | sitavul | sitavă | sitava |
plural | sitavi | sitavii | sitave | sitavele | |
genitiv-dativ | singular | sitav | sitavului | sitave | sitavei |
plural | sitavi | sitavilor | sitave | sitavelor |