SÍNTER s.n. Concrețiune. [< germ. Sinter]. substantiv neutrusinter
SÍNTER s. n. concrețiune. (< germ. Sinter) substantiv neutrusinter
sinter substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | sinter | sinterul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | sinter | sinterului |
plural | — | — |