SINGURÁTEC, -Ă adj. v. singuratic. adjectivsinguratec
singurátic (est) și -ec (vest), -ă adj. (d. singur). Izolat, departe de lume: un schit singuratic, o singuratică insulă din imensitatea oceanuluĭ. Iubitor de singurătate: cugetătoriĭ îs singuraticĭ. adjectivsinguratic
SINGURÁTEC, -Ă adj. v. singuratic. adjectivsinguratec
singuratec adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | singuratec | singuratecul | singuratecă | singurateca |
plural | singurateci | singuratecii | singuratece | singuratecele | |
genitiv-dativ | singular | singuratec | singuratecului | singuratece | singuratecei |
plural | singurateci | singuratecilor | singuratece | singuratecelor |