SFIICIÚNE, sfiiciuni, s. f. Caracter, fel de a fi timid, rușinos, sfios; atitudine, comportare lipsită de îndrăzneală; sfială. [Pr.: sfi-i-] – Sfii + suf. -ciune. substantiv femininsfiiciune
sfiiciúne (rar) (sfi-i-) s. f., g.-d. art. sfiiciúnii; (manifestări) pl. sfiiciúni substantiv femininsfiiciune
sfiicĭúne f. (d. sfiicios). Sfială. substantiv femininsfiicĭune
SFIICIÚNE, sfiiciuni, s. f. (Rar) 1. Caracter, fel de a fi timid, rușinos, sfios. 2. Atitudine, comportare lipsită de îndrăzneală. [Pr.: sfi-i-] – Sfii + suf. -ciune. substantiv femininsfiiciune
sfiiciune substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | sfiiciune | sfiiciunea |
plural | sfiiciuni | sfiiciunile | |
genitiv-dativ | singular | sfiiciuni | sfiiciunii |
plural | sfiiciuni | sfiiciunilor |