SERÁFIC, -Ă, serafici, -ce, adj. (Ca) de serafim; îngeresc, serafimic; fig. pur, candid, neprihănit, nevinovat. – Din fr. séraphique. adjectivserafic
SERÁFIC, -Ă adj. Îngeresc; (fig.) pur, nevinovat, candid. [Cf. fr. séraphique, lat. seraphicus]. adjectivserafic
SERÁFIC, -Ă adj. îngeresc; (fig.) pur, nevinovat, candid. (< fr. séraphique, lat. seraphicus) adjectivserafic
seráfic adj. m., pl. seráfici; f. seráfică, pl. seráfice adjectivserafic
*seráfic, -ă adj. (lat. seraphicus). De serafim, al serafimilor. Fig. Ideal, curat: amor serafic. Ordin, institut serafic, Ordin, institut franciscan. adjectivserafic
serafic a. ce ține de serafimi; viziune serafică. adjectivserafic
SERÁFIC, -Ă, serafici, -ce, adj. (Ca) de serafim; îngeresc, serafimic; fig. pur, candid, neprihănit, nevinovat. – Din fr. séraphique. adjectivserafic
| serafic adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | serafic | seraficul | serafică | serafica |
| plural | serafici | seraficii | serafice | seraficele | |
| genitiv-dativ | singular | serafic | seraficului | serafice | seraficei |
| plural | serafici | seraficilor | serafice | seraficelor | |