secĭuĭésc v.tr. (d. secĭ vsl. sĭešti-seĭkon, a tăĭa). Vechĭ. Azĭ. Trans. Lăzuĭesc. Curăț, un loc tăind copaciĭ. — În est să-. verb tranzitivsecĭuĭesc
seciuit | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | seciuit | seciuitul | seciuită | seciuita |
plural | seciuiți | seciuiții | seciuite | seciuitele | |
genitiv-dativ | singular | seciuit | seciuitului | seciuite | seciuitei |
plural | seciuiți | seciuiților | seciuite | seciuitelor |