SCURTCIRCUITÁ, scurtcircuitez, vb. I. Tranz. și refl. A (se) produce un scurtcircuit (2). [Pr.: -cu-i-] – Din scurtcircuit (după fr. court-circuiter). adjectivscurtcircuita
SCURTCIRCUITÁ vb. I. tr. A pune în scurtcircuit o porțiune dintr-un circuit electric. [< scurtcircuit]. adjectivscurtcircuita
SCURTCIRCUITÁ, scurtcircuitez, vb. I. Tranz. și refl. A (se) produce un scurtcircuit (2). [Pr.: -cu-i-] – Din scurtcircuit (după fr. court-circuiter). verb tranzitivscurtcircuita
SCURTCIRCUITÁ vb. I. tr. A pune în scurtcircuit o porțiune dintr-un circuit electric. [< scurtcircuit]. verb tranzitivscurtcircuita
SCURTCIRCUITÁ vb. tr., refl. a (se) realiza un scurtcircuit. (după fr. court-circuiter) verb tranzitivscurtcircuita
scurtcircuitá (a ~) (scurt-cir-cu-i-) vb., ind. prez. 3 scurtcircuiteáză verb tranzitivscurtcircuita
SCURTCIRCUITÁ, scurtcircuitez, vb. I. Tranz. și refl. A (se) produce un scurtcircuit (2). [Pr.: -cu-i-] – Din scurtcircuit (după fr. court-circuiter). verb tranzitivscurtcircuita
scurtcircuitat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | scurtcircuitat | scurtcircuitatul | scurtcircuitată | scurtcircuitata |
plural | scurtcircuitați | scurtcircuitații | scurtcircuitate | scurtcircuitatele | |
genitiv-dativ | singular | scurtcircuitat | scurtcircuitatului | scurtcircuitate | scurtcircuitatei |
plural | scurtcircuitați | scurtcircuitaților | scurtcircuitate | scurtcircuitatelor |