scoțătúră f., pl. ĭ. Ĭeșitură, proeminență. substantiv femininscoțătură
scoțătură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | scoțătură | scoțătura |
plural | scoțături | scoțăturile | |
genitiv-dativ | singular | scoțături | scoțăturii |
plural | scoțături | scoțăturilor |