SATANIZÁ vb. tr. a da un caracter satanic; a acuza, a afurisi. (< satan/ic/ + -iza) verb tranzitivsataniza
sataniza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)sataniza | satanizare | satanizat | satanizând | singular | plural | ||
satanizând | satanizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | satanizez | (să)satanizez | satanizam | satanizai | satanizasem | |
a II-a (tu) | satanizezi | (să)satanizezi | satanizai | satanizași | satanizaseși | ||
a III-a (el, ea) | satanizează | (să)satanizai | sataniza | sataniză | satanizase | ||
plural | I (noi) | satanizăm | (să)satanizăm | satanizam | satanizarăm | satanizaserăm | |
a II-a (voi) | satanizați | (să)satanizați | satanizați | satanizarăți | satanizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | satanizează | (să)satanizeze | satanizau | satanizară | satanizaseră |