răpicĭúne f. Vechĭ. Răpire. Lucru răpit. substantiv femininrăpicĭune
răpiciune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | răpiciune | răpiciunea |
plural | răpiciuni | răpiciunile | |
genitiv-dativ | singular | răpiciuni | răpiciunii |
plural | răpiciuni | răpiciunilor |