REÎNCARNÁ vb. I. v. reincarna. adjectivreîncarna
REINCARNÁ vb. I. tr., refl. A (se) încarna din nou. [Pron. re-in-, var. reîncarna vb. I. / cf. fr. réincarner]. adjectivreincarna
REINCARNÁ vb. I. tr., refl. A (se) încarna din nou. [Pron. re-in-, var. reîncarna vb. I. / cf. fr. réincarner]. verb tranzitivreincarna
REINCARNÁ vb. tr., refl. a (se) încarna din nou. (< fr. réincarner) verb tranzitivreincarna
!reincarná/reîncarná (a ~) vb., ind. prez. 3 reincarneáză/reîncarneáză verb tranzitivreincarna
REINCARNÁ, reincarnez, vb. I. Tranz. și refl. A (se) incarna din nou. ♦ Refl. (în unele concepții mistice; despre sufletul omului) A trece, după moarte, în alt corp (de om sau de animal). [Var.: reîncarná vb. I] – Din fr. réincarner. verb tranzitivreincarna
REÎNCARNÁ vb. I. v. reincarna. verb tranzitivreîncarna
!reincarná/reîncarná (a ~) vb., ind. prez. 3 reincarneáză/reîncarneáză verb tranzitivreincarna
reîncarná v. reincarná verb tranzitivreîncarna
REÎNCARNÁ vb. I v. reincarna. verb tranzitivreîncarna
reîncarnat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | reîncarnat | reîncarnatul | reîncarnată | reîncarnata |
plural | reîncarnați | reîncarnații | reîncarnate | reîncarnatele | |
genitiv-dativ | singular | reîncarnat | reîncarnatului | reîncarnate | reîncarnatei |
plural | reîncarnați | reîncarnaților | reîncarnate | reîncarnatelor |