retrimíte (a ~) (re-tri-) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. retrimít, perf. s. 1 sg. retrimiséi, 1 pl. retrimíserăm; conj. prez. 3 să retrimítă; ger. retrimițấnd; part. retrimís verb tranzitivretrimite
RETRIMÍTE, retrimít, vb. III. Tranz. A trimite din nou; a trimite înapoi, a restitui. – Pref. re- + trimite (după fr. renvoyer). verb tranzitivretrimite
retrimis | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | retrimis | retrimisul | retrimisă | retrimisa |
plural | retrimiși | retrimișii | retrimise | retrimisele | |
genitiv-dativ | singular | retrimis | retrimisului | retrimise | retrimisei |
plural | retrimiși | retrimișilor | retrimise | retrimiselor |