REINSTAURÁ vb. I. tr. A instaura din nou, a reintrona. [Cf. fr. réinstaurer]. verb tranzitivreinstaura
*reinstaurá (a ~) (-sta-u-) vb., ind. prez. 3 reinstaureáză verb tranzitivreinstaura
REINSTAURÁ, reinstaurez, vb. I. Tranz. A instaura din nou. [Pr.: -sta-u-] – Din fr. réinstaurer. verb tranzitivreinstaura
reinstaura verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)reinstaura | reinstaurare | reinstaurat | reinstaurând | singular | plural | ||
reinstaurând | reinstaurați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | reinstaurez | (să)reinstaurez | reinstauram | reinstaurai | reinstaurasem | |
a II-a (tu) | reinstaurezi | (să)reinstaurezi | reinstaurai | reinstaurași | reinstauraseși | ||
a III-a (el, ea) | reinstaurează | (să)reinstaurai | reinstaura | reinstaură | reinstaurase | ||
plural | I (noi) | reinstaurăm | (să)reinstaurăm | reinstauram | reinstaurarăm | reinstauraserăm | |
a II-a (voi) | reinstaurați | (să)reinstaurați | reinstaurați | reinstaurarăți | reinstauraserăți | ||
a III-a (ei, ele) | reinstaurează | (să)reinstaureze | reinstaurau | reinstaurară | reinstauraseră |