REFORJÁ vb. tr. a forja din nou. (< fr. reforger) verb tranzitivreforja
reforja verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)reforja | reforjare | reforjat | reforjând | singular | plural | ||
reforjând | reforjați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | reforjez | (să)reforjez | reforjam | reforjai | reforjasem | |
a II-a (tu) | reforjezi | (să)reforjezi | reforjai | reforjași | reforjaseși | ||
a III-a (el, ea) | reforjează | (să)reforjai | reforja | reforjă | reforjase | ||
plural | I (noi) | reforjăm | (să)reforjăm | reforjam | reforjarăm | reforjaserăm | |
a II-a (voi) | reforjați | (să)reforjați | reforjați | reforjarăți | reforjaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | reforjează | (să)reforjeze | reforjau | reforjară | reforjaseră |