*reatribuí (a ~) (re-a-tri-) vb., ind. prez. 3 reatríbuie, imperf. 3 sg. reatribuiá; conj. prez. 3 să reatríbuie verb tranzitivreatribui
REATRIBUÍ, reatríbui, vb. IV. Tranz. A atribui din nou sau a atribui altcuiva decât înainte. [Pr.: re-a-] – Pref. re- + atribui. verb tranzitivreatribui
reatribuit | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | reatribuit | reatribuitul | reatribuită | reatribuita |
plural | reatribuiți | reatribuiții | reatribuite | reatribuitele | |
genitiv-dativ | singular | reatribuit | reatribuitului | reatribuite | reatribuitei |
plural | reatribuiți | reatribuiților | reatribuite | reatribuitelor |