RAVITALIÁ vb. I. tr. (Franțuzism) A aproviziona cu alimente, materiale etc.; a ajuta. [< fr. ravitailler]. verb tranzitivravitalia
RAVITALIÁ vb. tr. a aproviziona cu alimente, materiale etc. (< fr. ravitailler) verb tranzitivravitalia
ravitalia verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)ravitalia | ravitaliere | ravitaliat | ravitaliind | singular | plural | ||
ravitaliind | ravitaliați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | ravitaliez | (să)ravitaliez | ravitaliam | ravitaliai | ravitaliasem | |
a II-a (tu) | ravitaliezi | (să)ravitaliezi | ravitaliai | ravitaliași | ravitaliaseși | ||
a III-a (el, ea) | ravitaliază | (să)ravitaliai | ravitalia | ravitalie | ravitaliase | ||
plural | I (noi) | ravitaliem | (să)ravitaliem | ravitaliam | ravitaliarăm | ravitaliaserăm | |
a II-a (voi) | ravitaliați | (să)ravitaliați | ravitaliați | ravitaliarăți | ravitaliaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | ravitaliază | (să)ravitalieze | ravitaliau | ravitaliară | ravitaliaseră |