RADIOTELEGRÁMĂ s.f. Telegramă transmisă prin radio; radiogramă (1). [Cf. fr. radiotélégramme]. substantiv femininradiotelegramă
RADIOTELEGRÁMĂ s. f. radiogramă (1). (< fr. radiotélégramme) substantiv femininradiotelegramă
radiotelegrámă (-di-o-, -le-gra-) s. f., g.-d. art. radiotelegrámei; pl. radiotelegráme substantiv femininradiotelegramă
RADIOTELEGRÁMĂ, radiotelegrame, s. f. Telegramă transmisă prin radiocomunicație; radiogramă (1). [Pr.: -di-o-] – Din fr. radiotélégramme. substantiv femininradiotelegramă
radiotelegramă | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | radiotelegramă | radiotelegrama |
plural | radiotelegrame | radiotelegramele | |
genitiv-dativ | singular | radiotelegrame | radiotelegramei |
plural | radiotelegrame | radiotelegramelor |