RADIOTELEGRAFIÁT, -Ă, radiotelegrafiati, -te, adj. Transmis prin radiotelegrafie, [Pr.: -di-o-te-le-gra-fi-at] – V. radiotelegrafia. adjectivradiotelegrafiat
RADIOTELEGRAFIÁ vb. I. tr. A transmite (o știre, o veste etc.) prin radiotelegrafie. [Pron. -fi-a, p.i. 3,6 -iază, ger. -iind. / cf. fr. radiotélegraphier]. verb tranzitivradiotelegrafia
RADIOTELEGRAFÍÁ vb. tr. a transmite prin radiotelegrafie. (< fr. radiotélégraphier) verb tranzitivradiotelegrafia
radiotelegrafiá (a ~) (-di-o-, -le-gra-fi-a) vb., ind. prez. 3 radiotelegrafiáză, 1 pl. radiotelegrafiém (-fi-em); conj. prez. 3 să radiotelegrafiéze; ger. radiotelegrafiínd (-fi-ind) verb tranzitivradiotelegrafia
RADIOTELEGRAFIÁ, radiotelegrafiez, vb. I. Tranz. A transmite o comunicare prin radiotelegrafie. [Pr.: -di-o-te-le-gra-fi-a] – Din fr. radiotélégraphier. verb tranzitivradiotelegrafia
radiotelegrafiat adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | radiotelegrafiat | radiotelegrafiatul | radiotelegrafiată | radiotelegrafiata |
plural | radiotelegrafiați | radiotelegrafiații | radiotelegrafiate | radiotelegrafiatele | |
genitiv-dativ | singular | radiotelegrafiat | radiotelegrafiatului | radiotelegrafiate | radiotelegrafiatei |
plural | radiotelegrafiați | radiotelegrafiaților | radiotelegrafiate | radiotelegrafiatelor |