RACATÉȚ, racateți, s. m. (Reg.) Broatec. substantiv masculinracateț
răcănél m., pl. eĭ (dim. d. răcan). Olt. Trans. Brotac. – În nord și racateț. substantiv masculinrăcănel
racatéț, -i, s.m. (racaleț) – Broscoi (Dragomirești). – Din rac. substantiv masculinracateț
racateț m. Buc. brotac: mișcă gușa ca un racateț. [V. răcan]. substantiv masculinracateț
racateț | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | racateț | racatețul |
plural | racateți | racateții | |
genitiv-dativ | singular | racateț | racatețului |
plural | racateți | racateților |