pustiicĭúne (vechĭ) și pustiíre f. Acțiunea de a pustii. substantiv femininpustiicĭune
pustiiciune substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | pustiiciune | pustiiciunea |
plural | pustiiciuni | pustiiciunile | |
genitiv-dativ | singular | pustiiciuni | pustiiciunii |
plural | pustiiciuni | pustiiciunilor |