PUBLICARISÍT adj. v. publicarisi. [Sinonime] adjectivpublicarisit
2) *públic, a -á v. tr. (lat. público, -áre). Fac cunoscut în public: ofițeru stăriĭ civile publică actele de căsătorie. Fac cunoscut pin [!] ziar, pun în ziar: ziaru publică o știre noŭă. Tipăresc p. a răspîndi în public, daŭ la lumină, scot: a publica o carte. – Pe la 1800 publicarisésc (cu sufix ngr.) și -césc (rus. -publikovátĭ). verb tranzitivpublic
publicarisit adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | publicarisit | publicarisitul | publicarisită | publicarisita |
plural | publicarisiți | publicarisiții | publicarisite | publicarisitele | |
genitiv-dativ | singular | publicarisit | publicarisitului | publicarisite | publicarisitei |
plural | publicarisiți | publicarisiților | publicarisite | publicarisitelor |