prăvăliúță (-li-u-) s. f., g.-d. art. prăvăliúței; pl. prăvăliúțe substantiv femininprăvăliuță
PRĂVĂLIÚȚĂ, prăvăliuțe, s. f. Prăvălioară. [Pr.: -li-u-] – Prăvălie + suf. -uță. substantiv femininprăvăliuță
prăvăliuță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | prăvăliuță | prăvăliuța |
plural | prăvăliuțe | prăvăliuțele | |
genitiv-dativ | singular | prăvăliuțe | prăvăliuței |
plural | prăvăliuțe | prăvăliuțelor |