prunét n., pl. e și urĭ (d. prun sau lat. *prunetum; it. pruneto). Loc plantat cu prunĭ. – Și prúniște (Criș.). substantiv neutruprunet
PRUNÉT, pruneturi, s. n. Livadă, grădină de piuni; prunărie2, pruniște, pruniș. – Prun + suf. -et. substantiv neutruprunet
prunet substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | prunet | prunetul |
plural | pruneturi | pruneturile | |
genitiv-dativ | singular | prunet | prunetului |
plural | pruneturi | pruneturilor |