protíe f. (ngr. protia, vgr. proteia, d. prôtos, primu). Vechĭ. Prioritate, întîĭetate, calitatea de a fi primu. substantiv femininprotie
protie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | protie | protia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | protii | protiei |
plural | — | — |