PROHIBITÓRIU, -IE adj. Care oprește; prohibitiv. ◊ (Jur.; la romani) Edict prohibitoriu = edict prin care pretorul interzicea anumite lucruri. [Pron. -riu. / < lat. prohibitorius, fr. prohibitoire]. adjectivprohibitoriu
PROHIBITÓRIU, -IE adj. (jur.; la romani) edict ~ = edict prin care preotul interzicea anumite lucruri; prohibitiv. (< fr. prohibitoire) adjectivprohibitoriu
prohibitóriu [riu pron. riu] adj. m., f. prohibitórie (-ri-e); pl. m. și f. prohibitórii adjectivprohibitoriu
PROHIBITÓRIU, -IE, prohibitorii, adj. Prohibitiv. – Din fr. prohibitoire, lat. prohibitorius. adjectivprohibitoriu
prohibitoriu adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | prohibitoriu | prohibitoriul | prohibitorie | prohibitoria |
plural | prohibitorii | prohibitoriii | prohibitorii | prohibitoriile | |
genitiv-dativ | singular | prohibitoriu | prohibitoriului | prohibitorii | prohibitoriei |
plural | prohibitorii | prohibitoriilor | prohibitorii | prohibitoriilor |