proistós m. (maĭ vechĭ proestós, d. ngr. proestós, care stă înainte, șef). Primu preut [!] la o biserică (atuncĭ cînd îs maĭ mulțĭ). Blagocin, preut maĭ mare peste o plasă. Stareț (fem. -toasă, pl. e). V. paroh, protoĭereŭ. substantiv femininproistos
proestoasă | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | proestoasă | proestoasa |
plural | proestoase | proestoasele | |
genitiv-dativ | singular | proestoase | proestoasei |
plural | proestoase | proestoaselor |